CONTACT | FACEBOOK | RADIO | ZOEKEN

TINSLEY ELLIS – DEVIL MAY CARE

Artiest info

Website

“Alligator’s first release of 2022:
‘Devil May Care’, by a true blues/rock giant and a long-time member of the Alligator family, Tinsley Ellis ... ” - (dixit Bruce Iglauer, founder & president Alligator Records)

Singer-songwriter, gitarist Tinsley Ellis is geboren in Atlanta (Georgia) en groeide op in het Zuiden van Florida. Tinsley ontdekte de blues tijdens de Britse muziek invasie, wanneer vanaf 1964 in de VS en Canada een "vloedgolf" van Britse bands, de Amerikaanse bands en artiesten in de hitlijsten overschaduwden. Zo ontdekte hij The Yardbirds, The Animals, Cream, Beatles en Rolling Stones.

In 1972 luisterden Tinsley en een vriend naar het ‘Super Session’ album van Al Kooper, Mike Bloomfield (op de eerste helft) & Stephen Stills (op de tweede helft). Het werd opgenomen met bassist Harvey Brooks en in 1968 uitgebracht bij Columbia Records. Toen de oudere broer van zijn vriend hoorde dat ze het album goed vonden, kregen ze van hem het advies naar het optreden van B.B. King te gaan, die die week in de stad was. Na het bijwonen van het optreden van BB (waar Tinsley de gebroken snaar van BB’s “Lucille” kreeg), wist Ellis dat hij zelf ook een blues muzikant wou worden. Ook tijdens optredens van Howlin’ Wolf, Muddy Waters en andere blues artiesten zat Ellis op de eerste rij en, praatte hij na hun show met hen. En ja, hij bevestigde het ons tijdens een interview op Swing Wespelaar 2019, dat hij nog altijd de snaar van BB’s gitaar heeft!

In 1975 verhuisde Ellis als jonge muzikant van Florida terug naar Atlanta, waar hij in een lokale bluesband Alley Cats ging spelen. In 1981 vormde hij samen met de blues veteraan zanger/ harpist Chicago Bob Nelson (1944-2013) The Heartfixers. Met hen nam hij bij het Landslide label ‘Cool on It’ (1986) op. Tinsley debuteerde in 1988 solo bij Alligator Records met ‘Georgia Blue’, een album dat zijn doorbraak als nieuwe “guitar hero” bij het grote publiek betekende.

In 2000 tekende hij bij Capricorn Records en in 2002 bij het onafhankelijke Telarc label, waar hij twee albums uitbracht (‘Hell or High Water’ - 2002 & ‘The Hard Way’ - 2004). Ellis keerde in 2005 terug naar Alligator Records, waar hij ‘Live! Highwayman’ (2005), ‘Moment Of Truth’ (2007) en ‘Speak No Evil’ (2009) uitbracht. Daarna volgden er vier albums in eigen beheer op zijn eigen Heartfixer label (‘Get It!’ - 2013, ‘Midnight Blue’ - 2014, ‘Tough Love’ - 2015 & ‘Red Clay Soul’ - 2016). Voor zijn album ‘Winning Hand’ (2018) keerde hij “back home” naar Alligator. Het album werd opgenomen in Nashville, met Ellis als producer en co-producer/keyboardspeler Kevin McKendree (John Hiatt, Delbert McClinton).

“A musician never got famous staying home…"

Ondertussen en al méér dan 40 jaar onderweg deelde Tinsley het podium met o.a. SRV, Otis Rush, Willie Dixon, The Allman Brothers, Leon Russell, Son Seals, Koko Taylor, Albert Collins, Buddy Guy, Derek Trucks & Warren Haynes (Gov’t Mule). Tinsley Ellis toerde in de voorbije maanden nog met Alligator-labelpartners Tommy Castro en Coco Montoya.

In het voorbije jaar, tijdens de pandemie schreef Ellis zo’n 200 songs, waaruit deze blues/rock gigant uit Atlanta er (met producer Kevin McKendree) tien koos voor zijn nieuwe album ‘Devil May Care’, het 20ste uit Tinsley Ellis’ carrière. De opener “One Less Reason” was ook de promo song voor de radio’s. Met deze rustige, goed in de oren klinkende rocker, maakt Ellis al met enkele lange solo’s meteen indruk. “Right Down the Drain” dat hierna volgt, ademt door de bottleneck die hij hier gebruikt, een andere Ellis. “Just Like Rain” is de eerste ballade, een met veel betoverende Southern invloeden. Na het rustig kabbelende “Beat the Devil” is er “Don’t Burry Our Love”. Hetis een slow blues à la lettre, noem het er een van het “laatste” uur, één van mijn favorieten op het album. De unieke blues/rocker in Ellis, die weet dat een pauze in een solo en nuances in een melodie het verschil kunnen maken, komt tot leven op “Step Up” en nog meer op “28 Days”. Als na de slow blues “Slow Train to Hell” het doek valt, stopt de trein na een rustige reis in de hel. Wij vragen ons af wat de duivel van het album vindt. Voor ons was het nog beter, dan al het net gemiste vaak overbodige vuurwerk!

“American blues/rock musicianTinsley Ellis survived the pandemic creatively, writing great songs that we can share with him on his 20th release that came out on Alligator Records. Amazing and impressive what this unremitting music veteran on 'Devil May Care' realised again…” (ESC for Rootstime)

Eric Schuurmans

Albumtrack list: 01. One Less Reason – 02. Right Down the Drain – 03. Just Like Rain – 04. Beat the Devil – 05. Don’t Burry Our Love – 06. Juju – 07. Step Up – 08. One Last Ride – 09. 28 Days – 10. Slow Train to Hell | Music/Lyrics by: Tinsley Ellis © 2022 | Produced by: Tinsley Ellis & Kevin McKendree | Album credits: Tinsley Ellis: vocs, guitar / Kevin McKendree: organ, piano / Steve Mackey: bass / Lynn Williams: drums, percussion & Jim Hoke: sax, Andrew Carney: trumpet (3,4,7)